“Görmeyi öğreniyorum. Bilmiyorum neden, her şey içimde daha derinlere işliyor, her zamankinden daha derinlere. Bir iç dünyam varmış da bilmezmişim. Her şey şimdi oraya gidiyor. Orada neler olup bittiğini bilmiyorum” diyor muhteşem kitabı ‘Malte Laurids Brigge’nin Notları’nda Rainer Maria Rilke.

Göremediğimiz şeyler bir gün herhangi bir sebeple bizim için görünür hale geldiğinde görme kabiliyetimizin aslında yeterince keskin olmadığını farkediyoruz. Gözümüzün önünde duran, orada cereyan eden, yanı başımızdan geçip giden öyle önemli şeyler var ki, onlarla yüz yüze geldiğimizde ancak ‘görünür oluyor’ bizim için yarı kör bir halde yaşayıp gittiğimiz gerçeği! Ve ancak o zaman itiraf ediyoruz kendimize: Meğer ne kadar eksikmiş bizim insan, dünya ve içlerinde olup bitenler hakkında gördüklerimiz!

“Sana kendimi farkettirmek için neler yaptım yıllar boyunca, dönüp bakmadın bile!” dedi adam. “Ben bakmayı daha yeni yeni öğreniyorum!” diye geçirdi içinden kadın.

Düz bir bakıştan, sathi cevaplarla yetinen bir yönelişten kendini gizler çoğu zaman hayat. Gerçek ve derinliğine arayan bir merakla,........

© Yeni Şafak