Gazze’de ateşkesin ilanıyla birlikte herkeste belli bir rahatlama hissi oluşmuştu. Meselenin orada bitmediği, zalimin ilk fırsatta kaldığı yerden zulmüne devam edeceği belliydi oysa. Ancak böyle bir çaresizlik yükünü taşımaya mecali yetmediği için daralan göğüslerimize bir nefes alma imkânı gibi geldi ateşkes. Gazze’de hemen hemen bütün hayati ihtiyaçlarından mahrum halde ayakta kalmaya çalışan kardeşlerimiz de harabeye dönmüş evlerine geri döndüler ve içeriye sokulabilen yardımlarla temel ihtiyaçlarının hiç değilse bir kısmını karşılama imkânı buldular böylece.

Ama yazık ki bu durum geçiciydi. Ateşkes için kabul edilen süre bittiğinde soykırım yeniden başladı. İsrail ateşkesi tam anlamıyla uygulamadı hiçbir zaman aslında. Daha düşük ölçekli de olsa zulmüne devam etti. Ateşkesin başladığı gün dahi, sayılı günler bittiğinde ne olacağı belliydi aslında. Sadece dünyada değil, İsrail içinde bile büyük bir telin dalgası büyüyor olmasına rağmen, Netanyahu yönetimi, arkasındaki Trump’ın desteğiyle çoluk çocuk demeden acımasızca katletmeye kaldığı yerden yeniden başladı. Son bombardımanların ardından durum gerçekten iç kanatıcı boyutta!

Bizim toplumumuzda Gazze’yi kendine dava edinen ve yazık ki sayıları olması gerektiği kadar çok olmayan bir grup insan dışında bu ara dönemde Gazze’yi gündeminde tutan çok fazla insan olmadı. Her zaman olduğu gibi işi oluruna bırakıp kendi hararetli iç gündemimize döndük. Belki orada da önemli hareketlilikler ve meseleler vardı ama........

© Yeni Şafak