Deniz üzerindeki üçüncü günü de geride bırakıyoruz. Bedenlerimizin dalgaların ritmine tam olarak ayak uydurması iki günümüzü aldı, ama bu fiziksel adaptasyon süreci, aslında çok daha derin bir anlama kavuştu: Bu yolda en zorlu aşamalardan birini, kendimizle olan o ilk imtihanı atlatmanın rahatlığı var şimdi üzerimizde. Dolayısıyla bu intibak hali, bizim için sadece fiziksel bir alışma değil, zihinsel bir eşiği de aştığımızın ve artık “çoğu gitti” diyebileceğimizin bir işareti. Filo’nun ilk durağı olan Girit’e öğleden sonra varmamız öngörülüyor. Sabahları güverteye çıkınca uçsuz bucaksız deryayı seyre koyuluyorum; dört yanımız masmavi deniz. Üzerinde olduğum yelkenli ise bu deryada bir damla… İşte biz, bir avuç insan, bir dünya adına damlaya damlaya ilerliyoruz Gazze’ye.

Bu damlaların sesinin okyanusları aştığının en güzel kanıtı ise önceki akşam Akdeniz’in ortasından Roma’nın kalbine kurduğumuz o gönül köprüsüydü. Teknemizin güvertesinden, rüzgârın ve dalgaların uğultusu arasında, görüntülü aramayla Roma’nın tarihi Piazza Sempione meydanında toplanan kalabalığa seslenmem istenmişti. İtalyanca bilmesem de bir gazeteci ve aktivist olarak “Gazzece” konuşabilirdim; yani zulme uğrayanın diliyle, vicdanın evrensel diliyle... Filistin’e Destek Komitesi ile Roma Antisiyonist Komitesi’nin ortaklaşa tertiplediği bu buluşmaya bağlanmadan önce, Sumud Filosu Türkiye Delegasyonu Koordinatörümüz Yunus Emre Aydınbaş Hocamızın desteği ile titiz bir konuşma metni hazırladık. Bu metin daha sonra İtalyancaya çevrilerek meydandakilere okundu ve ardından benden talep edildi. Öğrendim ki, sonraki akşam yapılan 4 toplantıda da benim adımla kalabalıklara okunmuş.

Gazze yolundaki teknemizden; Roma’nın kalbinde Gazze halkı için toplanan duyarlı, vicdanlı insanlara gönderdiğimiz mesajın ruhu şuydu:

“Sevgili dostlar, saygıdeğer Roma halkı... Bu meydanı dolduran vicdana, bu şehri yüzyıllardır ayakta tutan adalet duygusuna selam olsun. Ben Türkiye’den bir gazeteci ve Global Sumud Filosu’nda bir yolcuyum.........

© Yeni Şafak