Nihayet Augusta Limanı'ndaki son saatlerimiz... Tam 11 gündür karada süren bekleyişin ardından, karadaki son yazımı kaleme alıyorum. Siz bu satırları okurken, bir mâni olmazsa teknelerimiz halat çözmüş olacak. Karışık duygular içerisindeyiz. Teknelerimiz belli oldu ve bizleri hem büyük bir heyecan sardı hem de aynı Filo’da olsak da ayrı düşecek olmanın hüznüne kapıldık. Gurbette olmanın da etkisiyle son iki gündür duygusal yoğunluklarımız arttı. İnsanız, insanlık için yollardayız. Bunlar olacak. Allah bize Gazze yolunda, normal şartlarda asla oluşmayacak bir dost ve muhabbet ortamını yakalamayı da nasip etti.

İtalya’ya 31 Ağustos günü geldik. Altı kişiydik, bizden iki gün önce gelen doktorlarımızla buluştuk ve 9 kişi olduk. Eğitimler hemen ertesi sabah başladı. Doğru bir karar vererek eğitim aldığımız kiliseye çok yakın bir noktadan ev tutmuştuk. Yoksa 45 kilometre uzaklıktaki Katanya’da otellerde de kalabilirdik. Hem bir arada olmak hem de eğitim yerine yakınlığından dolayı yerinde bir tercih oldu. Bu nedenle günlük en az 3 saatimiz yollarda geçmedi. Dersten evimize, evden dersimize gittik geldik. Bu arada denize açılmamız ertelendikçe kaldığımız evden çıkmak ve yeni bir eve geçmek zorunda kaldık. İyi de oldu, doktorlarımızla birleştik. Üç kez ev değiştirdik. Hiç panik yapmadık. İşlerimiz hep rast geldi. Mütevazılıktan, vasatlıktan taviz vermedik. İsraf etmemeye özen gösterdik. Paylaştık. Dayanıştık. Herkes, herkes için tüm fedakarlıklarını ortaya koydu. Gülden Sönmez ile Semanur Sönmez Yaman ablalarımız bir yandan saha tecrübelerini bizlere aktardılar bir yandan da evlerdeki düzenimizi kurdular. Ablalıklarını........

© Yeni Şafak