Aşağıda anlatılanlar birinci ağızdan aktarımlardır. Lütfen can kulağı ile dinler gibi okuyun ve de okutun…

***

“Benim serüvenim tam anlamıyla ergenlik döneminde başlamış oldu. Kendimi keşfettim, işte duygularım farklılaş-maya başladı ve çok dini bütün büyüyen bir insan olduğum için bunu kendime asla yakıştıramıyordum. Aileme de bu yüzden söyleyemiyordum zaten.

Hani üzülürler, beni işte atarlar falan ki öyle bir ailem yok normalde ama bu stres size her şeyi düşündürüyor.

Bunları söyleyemediğim için farklı insanlara, farklı yerlere yönelmeye başladım. Aslında içimde olan hissi bastırmak yerine tamamıyla ortaya çıkartmış oldum. Ama içimde hep bir Allah sevgisi olduğu için de kendime bunu hiçbir zaman yakıştıramıyordum. İçime kapandığım için de ailem sürekli olarak neyim olduğunu, neden böyle olduğumu soruyordu, cevap da veremiyordum.

En son artık bir patlama noktam oldu ve ailemle bunu paylaşma gereksinimde bulundum. Ailemle paylaştıktan sonra onların bana tepkisi, yaklaşımı hiç beklediğim gibi olmadı. Benim yanımda olmaya çalışıyorlardı, beni buradan kurtarmaya çalışıyorlardı.

Ama girdiğim WhatsApp grupları, tanıştığım insanlar, işte aile kavramını yok etmeye çalışan insanlar olduğu için beni ailemden her zaman uzak tutarlardı. Bu da ailemden soğumama, onlardan uzaklaşmama sebep oldu.

Erkekten nefret ettiğim ya da korktuğum için mi diyeyim bilmiyorum, kız mesleğe gitmeye karar verdim. Kız meslekte etrafımda o........

© Yeni Şafak