“Kimlikler yeniden tanımlanıyor. Sınırlar siliniyor. Peki bu sınırsız arayış bizi nereye sürüklüyor? Gökkuşağının göz alıcı renkleri bazen bir yanılsamanın perdesi olabilir mi?”

Belgesel yukarıdaki spot cümlelerle başlıyor, hangi sınırların nasıl silindiğini en gerçek haliyle anlatıyordu.

Uzun zamandır beklediğim, arada “hadi ne oldu, bitmedi mi” diye sorduğum yapım, nihayet özel gösterimle izleyiciyle buluştu. İptal edemediğim bir programdan dolayı gidemedim ama belgesel gösterim akşamı YouTube’a konulunca hemen izledim.

İnsanlık olarak nereye sürüklendiğimizi gösteren bir iş çıkarmıştı yakından tanıdığım iki fedakar isim; Hatice Beyza Öztürk ve Samet Doğan.

“İnsan 3.0” adını verdikleri belgesel için çok emek verdiler. Bir kere; konuşacak, yani LGBT batağına nasıl saplandığını anlatma cesaretini sergileyecek isim bulmakta zorlandılar. Görüştükleri birçok kişiden

“Bilgi veririz ama kamera önünde konuşmayız”

yanıtını aldılar. Tamiri mümkün olmayan kararlar alarak girdikleri yoldan dönmek istiyorlar ancak hayatlarını karartarak aralarına karıştıkları çevrelerin baskısından çekiniyorlardı.

Hatice Beyza da Samet de artık, “

Galiba istediğimiz gibi çekemeyeceğiz

” düşüncesindeyken, bir dostumuzdan gelen mesajı kendilerine aktarmamız ile belgeselin akışı değişti. Cinsiyetini terk etme yoluna giren, sürecin en kritik aşamasında kararlarını sorgulayan ama hastane süreçlerinde hırpalanan bir genç yaşadıklarını anlatmak istiyordu.

İşte o genç konuştu ve binlerce akranını dönüşü mümkün görünmeyen yollardan çevirecek, tamiri olmayan operasyonları durduracak, anne-babaların aklını başına getirecek, yetkilileri, savcıları, polisleri harekete geçirecek pişmanlıklar, itiraflar ve ifşalarda bulundu. O kadar önemli, o kadar hayati şeyler anlatıyor ki;

belgeseli salonda izleyen birkaç kişi ile konuştuğumda çok sarsılmışlardı.

AKM’deki gösterimden döndüğünde eşim Nuriye Hanım, “

Hala etkisindeyim, perişan oldum

” diyebildi.

“Mesele” isimli YouTube kanalında........

© Yeni Şafak