Niyetim karamsarlığı, kötümserliği, umutsuzluğu yaymak değil; korkutmak hiç değil. Ancak şuna da hazırlıklı olalım: Beterin beteri var. Bugün başımıza gelenlerden çok daha kötüsü olabilir. Gazze tamamen elden çıkabilir, soykırım daha vahşi seviyelere ulaşabilir. Birbiriyle irtibatsız onlarca adacıktan oluşan Batı Şeria şimdi de kuzey-güney olarak ikiye ayrıldı; tamamen işgal edilebilir. Suriye’yi karıştırmak, bölmek isteyen İsrail bu emelinde de başarılı olabilir. Belki onlarca, belki yüzlerce yıl, artan dozda şiddete, daha geniş alana yayılan soykırımlara, zulme, baskıya maruz kalabiliriz. Bugün sınırlarımızdan çok uzakta gibi görünen düşman yarın kapımıza dayanabilir, bir anda her şey değişebilir. Güzel günler geride kalabilir.

Olmadı mı? Oldu. Koca Osmanlı İmparatorluğu birkaç yıl içinde çatırdayarak çöktü. Öncesinde Saraybosna, Üsküp, Selanik, Budapeşte, Belgrad, Kahire ve nicesi elimizden çıktı; sonrasında Mekke, Medine, Kudüs, Şam, Bağdat’ı kaybettik. Kars, Erzurum, Trabzon, Hatay, Antep, Maraş, hatta İzmir, hatta İstanbul işgal edildi. Düşman Ankara’ya kadar geldi. Bütün bu işgaller sırasında ağır zulümler yaşandı; yüzbinler hayatını kaybetti, milyonlar yerlerinden yurtlarından oldu.

İstediğimiz her şey biz yaşarken olsun isteriz de olmaz. Misal, İslam toprakları üzerindeki Moğol istilası 3 asır sürmüştü. Misal, Ayasofya’nın zincirlerinin kırılması ve yeniden cami........

© Yeni Şafak