İki toplumlu insani işbirliğinde örnek bir davranış sergileyen Kemal Bodur, dedesinin 1975’te Yamaçköy’de (Ayios Nikolaos/Aynikola Mağusa) bulduğu bir resmi sahiplerine iade etme girişimi sonuçlandı ve bizim ve Yalusa’dan yazar Elias Pandelidis’in yardımlarımızla sahiplerini buldu…

KEMAL BODUR’UN İNSANİ GİRİŞİMİ…

Kemal Bodur, geçtiğimiz Şubat ayında bize yazarak şöyle demişti:

“Sevgül abla merhaba nasılsınız?

Ben size birşey sormak isterdim, benim dedem 1975 de Yamaçköy’de gerçek adı Ayios Nikolaos’ta 3 Kıbrıslırum kardeşin bir fotoğrafını bulmuş ve o zamandan beri garajında saklar, ben de sahibini bulmaya çalıştım ama başaramadım… Fotoğrafta kardeşlerin isimleri ve yaşları yazar. Acaba siz bize yardımcı olurmusunuz? Dedem dediydi kardeşlerin birinin Geçitkale’de (Lefkonuk’ta) zeytinyağı fabrikası varmış…”

Kemal Bodur bize bu eski, çerçeveli fotoğrafın bir de resmini çekerek göndermişti… Biz de hemen çok değerli arkadaşımız, Yalusa’dan yazar ve aynı zamanda Kıbrıs’ın güneyindeki son yerel seçimlerde Yalusa Muhtarı seçilen Elias Pandelidis arkadaşımızla temasa geçtik ve kendisine Kemal Bodur’un bu insani girişimi hakkında bilgi verdik, yardımını istedik. Elias Pandelidis arkadaşımız, “Savaş ve Biz” başlıklı Khora Yayınları tarafından Türkçe’ye çevrilmiş olan ve 1974’ten hatıralarıyla ilgili Kıbrıslıtürk ve Kıbrıslırumlar’la röportajlar içeren kitabın ve Karpaz bölgesiyle ilgili başka kitapların da yazarıdır…

ELİAS PANDELİDİS’İN DEĞERLİ YARDIMLARI…

Elias Pandelidis bizi ve Kemal Bodur’u kırmayarak hemen harekete geçti ve Kemal ve Ahmet Bodur’la 2 Mart 2025’te Büyük Han’da bir araya geldi, orijinal resmi teslim aldı ve sahiplerini aramaya koyuldu. 1956’da çekilmiş olan bu resimde üç Kıbrıslırum kardeş görülmekteydi. Elias Pandelidis’in araştırmasına göre, bu üç kardeşten ikisinin Ayios Nikolaos’da (Aynikola Mağusa/Yamaçköy) bir değirmeni bulunmaktaydı. Bu köy, İpsillat’ın (Sütlüce) sekiz kilometre kuzeyinde, Melunda’nın 1 kilometre batısındaydı. Beşparmak dağlarının güney yamaçlarında kurulmuştu…

Elias Pandelidis’in yaptığı araştırmalara göre 1956 yılında üç kardeş en iyi dizliklerini ve siyah çizmelerini giyerek bir aile fotoğrafı çektirmeye karar vermişlerdi. Fotoğrafı da Aynikola’daki değirmenin duvarına asmışlardı. Bu değirmen, köydeki kilisenin güneyinde bulunmaktaydı…

Sonrasını Elias Pandelidis şöyle anlatıyor:

“Sonra 1974’ün yazı geldi ve savaş nedeniyle köyden 252 Kıbrıslırum, 14 Ağyustos 1974’te köylerinden kaçarak güneye gitmek zorunda kaldılar. Büyü bir telaş içerisinde, herşeylerini geride bırakarak kaçmışlardı, geride bıraktıkları şeylerden biri de 1956 yılında çekilmiş olan bu fotoğraftı… Sonrasında Karadeniz’in Trabzon kentinden birkaçyüz Türk aile bu köye yerleştirildi. Yakın köylerden Melunda’dan bir kişi bu fotoğrafı bularak güvence altına alacaktı…

Fotoğrafta görülen üç kişinin soyadları Elefteriu’dur – Soldan sağa Sotiris, Menikos ve Meletis görülüyor fotoğrafta… Sotiris, 1956’da 62 yaşındaydı, 1974’ten önce vefat etmişti. Menikos, fotoğraf çekildiğinde 54 yaşındaydı ve yanındaki kardeşi Meletis ise 44 yaşındaydı… Her ikisi de 1974’ten sonra güneyde vefat ettiler. Ortada duran uzun boylu Menikos, 1974’te “kayıp” olan oğlu Lefteris Eleftheriu’nun akibeti hakkında herhangi bir bilgi edinemeden göçüp gitti. Lefteris Eleftheriu, 1974’te savaş sırasında askerdi ve Mia Milya’daki topçu birliğinde görev yapmaktaydı – 30 yaşındaydı… Lefteris’in adı hala uzun Kayıplar........

© Yeni Düzen