Birgül Kılıç Yıldırım

(Çok değerli arkadaşımız Birgül Kılıç Yıldırım, 25 Nisan’da Menevi’de Süt Babam filminin gösterimi ardından bir kayıp yakınıyla karşılaşmasını yazdı: “O gözlerde 50 yıldır yaşadığı babasızlığın verdiği acıyı gördüm... Donup kaldım o an gözlerimde yaşlarla...” Yazısını teşekkürlerle paylaşıyoruz. S.U.)

Son zamanlarda, Kıbrıs ile ilgili sinir bozucu haber gündemleri bizi meşgul etmekte. Kıbrıs sorununun yine gündemde olduğu şu günlerde, her kafadan bir ses çıkmaya başladı. Çoğu zaman bu çıkan sesler, Kıbrıs’ta iki toplumun arasında iğne ile kuyu kazarcasına oluşturulmaya çalışılan güven ve barış ortamına da zarar vermeye başladı. Haliyle yaşananlar karşısında moralimiz bozuluyor sık sık. Sonra bir an geliyor, umut yeşeriyor içimde. Mesela, moralimin bozulduğu bir anda, Süt Babam adlı belgesel filmimiz için gösterim daveti alıyoruz. Heyecanla gidiyoruz davete ve gittiğimizde şahit oldugumuz ilişkiler, yeniden içimizde barış ruhunu yeşertiyor. Mutlu oluyoruz.

“MENEVİ’DEKİ (MENEU) GÖSTERİM...”

İşte bu duygu ve düşüncelerle gittik 25 Nisan akşamı Menevi’ye (Meneu’ya)... Dromolakşa Belediyesi’nin organizasyonu ile düzenlenen gösterim yine çok güzel ve samimi bir ortamda geçti. (Kıbrıslıtürkler için Dromolakşa’nın bir zamanlar adı Mormenekşe idi...)

Sadece bir film izlemek için değil, geçmişin yükünü anlamak, bugünün gerçeğini görmek ve yarına dair umutlarımızı paylaşmak için bir araya gelmiştik orada.

Kıbrısımız, tarih boyunca birçok acıya, ayrılığa ve sessizliğe tanıklık etti. Ancak bu topraklar aynı zamanda yeniden bir araya gelmenin, barışın ve ortak yaşamın umudunu da her daim içinde taşıyor. Süt Babam belgeselimiz, bize sadece yaşanmışlıkları değil; bir halkın kalbinde hiç sönmeyen barış özlemini ve umutlarını da anlatıyor.

“PAMBOS ABİNİN DEĞERLİ KATKILARI...”

Hemen belirteyim, Süt Babam belgeselinde adı geçen ve Süt Babam Antreas’ın asker arkadaşı olan ve bu hikayenin ortaya çıkmasında büyük emeği ve katkısı olan sevgili Pampos abi, Dromolakşa’da yaşıyor ve son dönemde Larnaka bölgesindeki organizasyonların her birinde ayrı ayrı katkısı oluyor. Geçtigimiz Cuma aksamı Menevi’deki gösterimde de onun katkısı çok büyük.

“BİR KAYIP YAKINININ DERİN ACISI...”

Gösterim sonunda insanlar yine etrafımızı sardı. Ağlayanlar oldu. Ama bu kez beni derinden etkileyen bir olay yaşadım. Filmi bu kez en arka sıradan izlemek istedim ve ailemle o bölgeye oturduk. Film bittikten sonra alkışlar arasında, bir çift yanıma yaklaştı. Adamın gözleri yaşlıydı. Eşiyle birlikte bana sarıldı, tokalaştık ve ağzından tek bir cümle çıktı. “Benim babam 1974’ten beri kayıp. Ve henüz bulunmadı" dedi... O an gözlerim gözlerine kilitlendi. O gözlerde 50 yıldır yaşadığı babasızlığın verdiği acıyı gördüm. İçim parçalandı, acısını bir cocuk için babasızlığın verdiģi eksikliği yüreğimde hissettim. Donup kaldım o an gözlerimde yaşlarla. Adını bile tam öğrenemeden eşiyle birlikte gözyaşları içerisinde salondan ağır adımlarla uzaklaştı. Acı ve şok içinde hiçbir şey söyleyememenin verdiği tutukluk hissi ile arkasından sadece bakakaldım. Sonrasında beni tebrik etmeye gelenlere döndüm. Tebriklerini kabul ettim, kucaklaştık, tokalaştık ama bir gözüm hep o adamda kaldı. Kapıdan çıktı ve okulun bahçesinde yavaşca kayboldu sessizce.

50 yılın acısını yüklendi ve gitti...

“MENEVİ’YE TEKRAR GİDİP ONU BULMAK İÇİN KENDİME SÖZ VERDİM...”

Tarihsel süreçte Kıbrıs adasında yaşadığımız bu trajedi o kadar derin ve hassas ki, bir ufacık söz, bir ufacık jest o derece etkili olabiliyor ruhumuzda zaman zaman. Bu da o anlardan biri olarak kazındı yüreğime ve beynime ilk fırsatta Menevi’ye tekrar gidip o adamı bulmak, acısını paylaşmak ve onunla kardeş olmak, dost olmak için kendime söz verdim...

Barış, yalnızca bir kelime değil, büyük bir emek, sabır ve cesaret isteyen bir yolculuktur. Ve bizler, bu yolculuğun bir parçası olmayı seçtik. Çünkü inanıyoruz ki; sevgi, sınır tanımaz. Umut, hiçbir zaman geç kalmaz. Ve barış, her zaman mümkündür.

Bu gösterimle birlikte dileğim, geçmişin yaralarını inkâr etmeden ama onları iyileştirerek; ortak bir gelecek kurmak için birbirimizi yeniden duymamızdır.

Menevi’de bizlerle birlikte olan herkese teşekkür ediyor, barışa ve umuda dair bu yolculukta bizimle olduğunuz için her birinize minnettar olduğumu belirtmek isterim.

Menevi'de Süt Babam filmi gösterimi sonrasında Birgül Kılıç Yıldırım ve Cemal Yıldırım'a çiçekler verildi...

*** BASINDAN GÜNCEL...

“Çocuklar kumdan kalelere bayrak dikmeyi nasıl öğrendiler?”

“Çocukların dili var mıdır? Nasıl bir........

© Yeni Düzen