Anlatılan senin hikâyendir.
İsimleri değiştir, kendi adını yaz; tarihleri değiştir, yerleri değiştir.
Bu senin hikâyendir.

Tezgahta, yürüyüşte, soluk soluğa geçim telaşının tam ortasında…
Bir tarlada, ekinde…
Bir devlet dairesinde masa başında…
Bir elektrik direğinin ya da bir zeytin ağacının tepesinde…
Bir kafede, bir kahvehane köşesinde…
Acil’in ilaç kokulu köhne salonunda…
Okul avlusunda ya da mahkeme koridorunda…
Bu senin hikâyendir.

***

Alnından ter boşalırken, hayattan alacaklısın. Belki senden alacaklı bir toplum, kim bilir…
Yakınına adalet hiç uğramamış; bir tanıdığın yoksa hiçbir işin de olmamıştır.

Belki de öksüz büyümüşsün…
Bir ülken var, bir ülken yok.
Bir kimliğin var, bir kimliğin yok
Mahrumsun.

Sözünü, sesini, sevincini kursağında bırakmışlar.
Bir yumru dayamışlar boğazına.

Bu senin hikâyendir…
Issızlığın ortasında, yalnızlığın girdabında…
Yabancısın kendi yurdunda…
Kalabalıklar içerisinde yalnızsın...

***

Evladına hasretsin, uzaktadır…
Korkuyorsun belki, “Kaçıp gitmesin........

© Yeni Düzen