Bekle beni yine…
O yolun köşesinde.
Yine gel, yine bir akşam üzeri…

Gri eteğin dizlerinin bir karış üzerinde, çorapların bileklerinde; baldırında ince bir çizik, gamzelerinde gün batımı, gözlerinde gelincikler…

O zamanlar, beyaz çoraplar diz altına kadar uzardı, halbuki. Henüz kızlar okulda pantolon giymezdi. Ayakkabılar hep siyahtı. Dudaklar kendi renginde... Yüzler dolgusuz, pespembe....

***
Yine gel ama…
Şimdi köşede ağlardan balık ayıklayan o güzel adam yok, ağaçtan güneş yontan dülger yok, tezgâhında uyuyan bakkal yok, çığlık çığlığı bizi seven teyze yok…

Zeytin ağaçlarının çoğu bile yerinde değil artık.
Ne vakit söktüler hepsini?
Nasıl ektiler yerlerine bu kadar betonu…

Binaların boyu ağaçlardan büyük şimdi.
O yol bize benzemiyor artık.

***
“Sevgilim,
Çocuk Kalmışlar Derneği’nde bekle beni” der bir şiirinde Akgün Akova…

Keşke böyle bir dernek........

© Yeni Düzen