“Ülfet belâlı şey” demiş şair. Belâlı şey, zira, Rabb’ini unutturuyor insana. Gaflete sürüklüyor, nimetleri sıradanlaştırıyor ve o nimetlerin şükrünün eda edilmesine mâni oluyor.

Kâinattaki ve içindeki her şey birer mucize. Her şey lisan-ı haliyle Allah’ı haykırıyor. Bütün mevcudat Allah’ı hamd ile tesbih ediyor. Çiçekler, ağaçlar, hayvanlar denizler, balıklar, dağlar, gökyüzü, zerreden şemse her şey ama her şey kendilerini yaratan Hâlıklarının kudretine ilmine, sanatına, güzelliğine delalet ediyor ve Sâni-i Hakimlerini tefekkür etmeye insanı sevk ve davet ediyor.

Kur’an’ın hikmetiyle değil de sathî nazarla kainata bakan insan iki başlı, üç ayaklı bir hilkat garibesi gördüğünde hayret eder de kendi yaratılışına sıradan bir hadiseymiş gibi bakar. Zaman zaman alışılmışın dışında yaratılan karpuzun, bal peteğinin, yumurtanın üzerindeki Arapça “Allah” yazısına şaşırır fakat bunların yaratılışının mükemmelliğinde zaten Allah’ın imzasının olduğunu fark edemez.

Yüzeysel bir bakışla yalnızca........

© Yeni Birlik