Bazı mürşidler vardır, sessizdir, hâl diliyle konuşur. Sükutuyla nush eder. İnsanı şiddetlice sarsar, kendine getirir. Lezzetleri tahrib edip acılaştıran ölüm böyle bir mürşittir, nâsihtir. Belki yirmi vâizden daha fazla nasihat eder.

Her ölüm "Şüphesiz sen de öleceksin onlar da ölecekler, "Her nefis ölümü tadacaktır" âyetlerini ihtar eder, okutturur. Yakınlarımızın ölümüyle, bizimle kabre kadar dahi eşlik edemeyen malımız, mülkümüz ve yalnız kabre kadar gelebilen Allah'ı dahi unutturan sevdiklerimiz, her şey ama her şey önemini kaybeder gözümüzde..

Çevremizdeki ölümleri gördükten sonra bize fayda sağlayacak salih ameller işlemeye çalışırız. Allah'a daha çok yaklaşmaya çalışır ve O'nu razı etmek için çabalarız. Çabalarız çabalamasına da bu halimiz uzun sürmez ekseriyetle. Belli bir zamandan sonra yine eski halimize, gafletimize devam ederiz. Devekuşu gibi kafamızı gömdüğümüz gaflet kumu o kadar derin ki, nisyana mübtela olan bizler, başımızda........

© Yeni Birlik