Yolun Sonu Nasıl?

Yolda ilerliyoruz, ama sonunu göremiyoruz. Sadece umutlarımız var. Ama sakın; umutlarımız sönmesin! Cennetlik olduğunu düşünmek kişide boş umuda ve ucba neden olur. Bu bir faciadır. Sevapların yüzümüze vurulması demektir. Amelimizin boşa gitmesi demektir. Mahşerde elimizin boş kalıvermesi demektir.

Cehennemlik olduğumuzu var saymak da Allah’ın rahmetine bühtandır. Afv varken, mağfiret varken bunları yok saymak demektir. Bu olmaz. Çünkü günahı ne kadar çok olursa olsun, Allah dilediği kulunu bağışlayabilir. Fakat, Allah’ın bu iradesi hiç şüphesiz yine bizim amelimizle alakalıdır. Bizim amelimiz de düzgünse, Allah’ın rahmeti gereği düzgündür. Öyle kullar vardır ki, az bir amel ona çok hükmündedir. Sadece Allah hakkındaki hüsn-ü zannı onu Cennete ulaştırmıştır.

Bu işin bir garantisi de yoktur. Yani hiç kimse Cenneti veya Cehennemi ne kendisi için, ne de başkası için tam olarak kestiremez. Ancak ve sadece ümit edebilir.

Esasen bunda güzellik de vardır: Her şeyimiz her an Allah’ın takdirindedir. Allah ne dilerse o olur. Bu bizi Allah’a daha da........

© Yeni Asya