Bir anne olarak en büyük hassasiyetim, çocuklarımın eğitimiydi. İlk günlerde gördüğümüz manzara bizi hayretler içinde bıraktı.

Amerika’ya taşındığımızda, yabancı bir ülkede yeni bir hayata adım atmanın heyecanı ve endişesini birlikte yaşadık. Bir anne olarak en büyük hassasiyetim, çocuklarımın eğitimiydi. İlk günlerde gördüğümüz manzara bizi hayretler içinde bıraktı.

Okullara kayıt süreci gayet düzenli ve kolay ilerledi. Çocuklarımız için gerekli bütün materyaller – laptoplarından çantalarına, defterlerinden kitaplarına kadar– hiçbir aksama olmadan teslim edildi. Her şey çocukların ihtiyaçlarına göre hazırlanmıştı. Burada çocuk, adeta hayatın merkezinde. Onun mutluluğu, güvenliği ve geleceği için bütün kurumlar seferber olmuş durumda. Bu ilgi ve hassasiyet, biz annelerin yüreğine huzur serpiyor.

Bir annenin gözünden en kıymetli olan şey, evlâdına gösterilen değerdir. Amerika’da bu değeri her alanda hissediyorsunuz. Çocuğu yalnızca “öğrenci” değil, bir birey olarak görüyorlar. Kadınlara verilen kıymet de aynı derecede dikkat çekici. Toplumda anneye, kadına ve onun emeğine saygı gösteriliyor. İnsan kendini bu sayede yabancı değil, kıymetli bir misafir gibi hissediyor.

© Yeni Asya