Ben daha ilk okul yıllarında iken misafir odamızın duvarında bir çerçeve içerisinde asılan bir tabloda şu ifadeler vardı: "Evet, bahtiyar odur ki, Kevser-i Kur’ânîden süzülen tatlı, büyük bir havuzu kazanmak için, bir buz parçası vev’indeki şahsiyetini ve enaniyetini o havuz içine atıp eritendir."

Bu ifade beni çok etkilemişti. Evimiz sonraki yıllarda çıkan bir yangında tamamen yandığından o levhalar yanmış olsa da renkleriyle, yazı karakteriyle hafızamdan hiç silinmedi.

Benzerlerini günlük hayatta da zaman zaman yaşarız. Öğretmen olarak çalıştığım bir okulda boş saatimde öğretmenler odasında otururken, öğretmen arkadaşlar içerisinde şiir yazan bir de edebiyat öğretmeni vardı. Sohbet sırasında Risale-i Nurdan bazı bölümleri her söylediğimde hemen cebinden kalemi çıkarıp "Hocam bir dakika ben bunları yazmam lâzım" diyerek söylediklerimi yazmaya başlardı. Ben de baktım olacak gibi değil, dolabımda var olan Lem’alar kitabını aldım ve bir bölüm okudum. Daha sonraları o öğretmen........

© Yeni Asya