Yalana alışmış insan ise, iç dünyasında huzursuzdur. Vicdanı elemden, azaptan kurtulamaz. Aklı-zihni ise karmakarışıktır.

Cevabı kolay ve basit olan bir suâl şudur: Yalancılığı alışkanlık hâline getiren kimsenin zihin dünyası neden karışık olur?

Elcevap: İki sebepten dolayı.

Birincisi, zihni sürekli şekilde yeni yalanlar üretmekle meşgul olduğu için, hâliyle yorulur ve karıncalanır.

İkinci sebep, yalancılığı meslek edinmiş kişi, eski yalanları ortaya çıkmasın diye, canhıraş bir şekilde onların üstünü örtmekle meşgul olur.

Aklını, fikrini, zihnini böyle katmerli şekilde çalıştırmakla boş yere heder eden kimsenin iç âleminde huzura ermesi ve sükûnet bulması pek mümkün görünmüyor. Huzur ve sükûnet bulamayan kimse, hâliyle istikrarlı da olamıyor. Sürekli şekilde yalpalayarak gider. Hayatını U dönüşleriyle, hatta O dönüşleriyle öyle lekedar ve sabıkalı bir hâle getirir ki, doğruluğa değer verenlerin nazarında inandırıcılığını da büsbütün kaybeder.

Meselâ, gayet ateşli ve hararetli bir üslûp ile savunduğu bir mesele hakkında, bir süre sonra tam tarsine bir davranışta bulunmayacağına inanamıyorsunuz. Hele ki siyasetçi ise, o kimsenin sözünde duracağına ve aynı istikmatte gideceğine bir türlü kanaat getiremiyorsunuz.

Evet, siyasîlere itimat etmek, ne........

© Yeni Asya