Bazı kitaplarını ve gazete yazılarını okudum, çıkarmış olduğu dergileri inceledim; şiirlerini fazla okuyamadım ama kendi sesinden dinledim. Ayrıca, konferanslarda yapmış olduğu konuşmaların ses kaydını da dikkatlice dinlediğimi ifade edeyim.

Necip Fazıl (1904-1983), Türk fikir, edebiyat ve siyaset dünyasının en etkili aktörlerinden biridir. Aynı şekilde mısraları etkili, vurucu bir şairdir. 1943’te Şeyh Abdülhakim’e (Üçışık) intisap ettikten sonra “Halkçılar”dan ayrılarak “Büyük Doğucular” diye isimlendirilen “İslâmcı” bir cephenin ön saflarında yerini almıştır. Bu tarihten sonraki hayatının ikinci 40 yılını yine bu cephede geçirerek tamamlamıştır.

Onun diğer bazı özellikleri şöyledir: İman ve itikad cihetiyle iyi bir mücahittir. Fakat, amel ve ibadet ciheti zayıftır. Nitekim, bizzat kendisi de bu husustaki zaafını itiraf etmiştir.

Merhum, aşırı derecede sigara içerdi. Neredeyse elinden düşmezdi. Parmaklarında, bıyıkları üzerinde sigara dumanının rengi kendini belli ediyordu.

Bazıları garipseyebilir, hatta bu yazının başlığını da yadırgayabilir; fakat, kesin olarak ifade edelim ki, Necip Fazıl, ülke siyaseti ile çok yakından alâkadar olmuştur. Bu mecrâda haddinden fazla yazı yazmıştır. Dahası, kendince iktidar odaklı kadro yetiştirmiş; hatta, 1950’lerin başlarında yeni bir parti kurma hazırlığı içine girmiş ve bunu fikir........

© Yeni Asya