“Hakaik-ı meşrutiyetin [demokrasi prensiplerinin] sarahaten [açıkça] ve zımnen [örtülü olarak] ve iznen [müsaade edip onaylamak suretiyle] dört mezhepten istihracı [çıkarılması] mümkün olduğunu dava ettim.” (Eski Said Dönemi Eserleri, s. 124).

Fıkıhtaki dört mezhebin içtihatlarını bu gözle tahlil eden bir çalışma hiç yapıldı mı?

Bediüzzaman bu ifadesiyle Hanefî, Şafiî, Malikî ve Hanbelî fakihlerinin tarih boyunca ortaya koyduğu güçlü ve zengin birikimden hareketle özgün bir anayasa ve kamu hukuku geliştirilebileceğini, böylece “çağdaş hukuk”a da İslâm kaynaklı ciddî katkılar sunulabileceğini vurguluyor.

Sonuç alabilmek için, üniversite çapında köklü........

© Yeni Asya