Her şey ama her şey onun etrafında gelişti, büyüdü ve olgunlaştı. İlk gittiğim Risale-i Nur dersi, ilk tanıştığım çocuk dergisi, ilk yazımın yayınlandığı dergi, daha sonra gazete... Hep adım adım ömür dantelasına ilmekler attılar. En büyük sevinçlerimin, heyecanlarımın, mutluluklarımın en başında, yanıbaşımda oldular. Kazandırdığı onca dost, kardeş, ağabey, ablanın yanında, kriter, prensip, bakış açısı da beraber geldi.

Yeni Asya’nın bana kazandırdığı en büyük prensiplerden biri de analiz edebilme, düşünebilme, bilgileri toplayıp sentezler kurabilme ve özgürce düşündüğünü ifade edebilmeydi. Kaldı ki Yeni Asya hep ‘değerlendir(il)me’ ortamları da sağlayıp “haydi biz de dahil her bilgiyi, insanı, olayı, görüş ve düşünceyi, eksisi ve artısıyla değerlendir” demiştir her zaman. O yüzden Yeni Asya’da ‘ben bunu söylersem ne olurum, ne derler’ endişesi taşımadım hiç. Sevdim, sevildim, güvendim, güvenildim, değer gördüm her zaman. Söylediğim her fikir, güvenli bir kasada gibiydi.

Hayatım hep analiz yapmakla geçti. İlerledikçe........

© Yeni Asya