Güneşin ışığına gözlerini kapatan yarasalar misali, iman hakikatlerinin nuru karşısında da bazı kesimlerin tahammülsüzlüğü kaçınılmazdır. Risale-i Nur’un manevî feyzinden rahatsızlık duyanların kimler olduğunu yaşanmış tecrübeler bize açıkça göstermektedir.

Birincisi; karanlıktan beslenenlerdir. Bunlar devlet ideolojisinin arkasına saklanmış, klişeleşmiş sloganlardan öte, fikir adına ortaya koyabildikleri bir şeyleri yoktur. Fikren çok perişan ve nura karşı gözlerini yummuş olmak bariz özellikleridir. Karanlık, onların varlık alanıdır. Işığın en küçük bir parıltısı bile gizli hesaplarını, menfaat düzenlerini ve batıl inançlarını açığa çıkarır. Nasıl ki yarasa gündüzün aydınlığında yaşayamaz, hakikat güneşi doğduğunda da bu karanlık dostları huzursuz olur. Onların en büyük korkusu, insanların gözünün açılması ve iman hakikatlerini görmesidir. Çünkü nur, cehaletin ve ifsadın maskesini düşürür, batılın süslü görünen ama temelsiz binalarını yıkar. Bu sebeple Risale-i Nur’un nur saçan dersleri, karanlıktan geçinen bu zümreler için dayanılması zor bir azap gibidir.

İkincisi; zındıka komiteleridir. İmansızlık ve sefahat yolunu........

© Yeni Asya