Dalâlet kelimesini "sapmak" olarak da açıklayabiliriz. Yani doğru yoldan sapmak veya istikametten ayrılmak olarak zihinlere kazınan bir kelime.

Üstadımız Bediüzzaman, Risale-i Nur'un bir çok yerinde bu kelimeyi kullanıyor. Risale-i Nur eserleri zaten başlı başına bir iman ve küfür mukayesesi olduğu için, bu kelime "doğru yoldan sapanlar" için kullanılıyor ve imanın ne kadar yüksek bir mertebe ve rahatlık, dalâletin ise aşağı ve itici ve sonucu hüsran olduğunu anlatıyor.

Bediüzzaman Hazretleri, yine böyle bir mukayese ve muvazene bahsinde Barla Lahikasında şöyle diyor: "Dalâletin sarhoşluğuyla ve gafletin sersemliğiyle ebedî elmasları satın almak için verilen letaif ve istidadat-ı insaniye sermayesini, fânî şişelere, soğuk buzlara veriyor. Elbette ham cam ve câmid cemed, elmas fiyatıyla alındığı için, en a’lâ cam ve en ecla[en parlak] cemed[buz parçası] alınır."

Başka bir yerde yine açıklamayı kendi yaparak şöyle diyor: "Dalâlet bir sarhoşluktur, gaflet bir sersemliktir ki, bâkî meta yerine fânî metaı alır. İşte şu sırdandır........

© Yeni Asya