Doğmayan güneş, doğmayan ses, beni bana karıştıran nefes… Sorgulardan ve sorulardan darağacına çivilenen kafes! Bu mızraptan mı, tenden mi, güftelerden dökülen nağmeden mi? Bilinmez ki zira "Göçtüğün kervan değilim!" Ve öyle bir cinayet ki, ellerimle kefenledim zihnimi. Ahlâk deryasından üzüm şerbetleriyle yıkandım. İnandım ve taptım. Zira dediler ki: "Yokluktan yaratıldın." Doğdum, doldum ve kalktım.

Ve dedim ki: "Sen beni yokluktan, ben varlıktan yaşattım." Oysa bilgelerin göğsünden süzülen berrak nehirlerin pak ve ulu çocukları gibiydim. Ben, Kudüs topraklarında yetişen limon ağaçlarının kokusunun gölgesiydim.

Ben ki, Nil Irmağı’ndan akan Musa peygamber’in........

© Yeni Asya