Aynı günlerde sekiz yaşındaki torunumuz Ahmed İrfan, bize, okuduğu bazı hikâye kitaplarında gördüğü ve kanaatimizce Diyanet’i de ilgilendiren bazı bilinçli hataları gösterdi.

Bunlardan birini, dinî içerikli yayın yapmayan bir yayınevine ait tercüme bir çocuk kitabındakileri örnek olarak yazalım:

“Hatırladığıma göre Adem’le Havva Cennetten kovulmuştu çünkü ikisinden biri yasak ağaçtan bir meyve koparıp yasağı çiğnemişti galiba. Ben olsam bir meyve için Cenneti riske atmazdım, yok artık daha neler. Madem Cennetten vazgeçiyorsun bari çikolata için yap bunu, değil mi?”

Ya da şöyle:

“Ama sıra insanları yaratmaya geldiğinde insanlara verilecek doğru dürüst bir şeyin kalmadığı anlaşılmış. Tanrı bize de büyük beyinler vererek bu durumu telâfi etmiş bence. Ama seçme hakkı bana kalsaydı ben herhalde dikenleri seçerdim.”

Aynı sayfadaki çizimde, varlıklara kabiliyet dağıtan bir “tanrı”nın, şimşek çaktıran eli(!) ve takunyalı ayakları(!) da –haşa- görünüyor. Bu “tanrı” yaklaşımının Allah inancı ile yakından uzaktan alakasının olmadığı........

© Yeni Asya