İsraf, sadece çöpe atılan bir ekmek ya da açık bırakılan bir musluk değil. Asıl mesele, var olanın kıymetini bilmemek. Hayat da öyle değil mi? Bazı şeylerin değerini, ancak onu kaybettikten sonra anlıyoruz.

Duyguları, eşyaları, kaynakları, ömrü ve zamanı hoyratça kullanmak, değerini bilmemek değil de nedir? Bizim kıymetini bilmediğimiz şeylerin, bir başkasının hayali olduğunu düşündüğümüzde, vicdanımız sızlamaz mı?

Sofraya koyduğumuz her tabakta, şu an savaşlarda yemek bulamayanların, açlıktan ölenlerin hakkı yok mu? Fazla fazla pişirilip çöpe atılan yemekler, alınan ekmekler hem cebimizi yakıyor, hem de evimizin, iş yerimizin bereketi azalıyor.

Büyük kahvaltı masaları, davet masaları, sonunda bitirilmemiş ve çöpe atılmayı bekleyen tabaklara dönüşüyor. Gerçi son zamanlarda bunlara dikkat eden, barınaklarla paylaşan........

© Yeni Ankara