Aslında son derece korkunç bir zamandan geçiyoruz. Ama yine de inanılmaz korkunç bir şekilde seyrediyoruz hadiseleri.

İçinde bulunduğumuz bir coğrafyanın ateşi artık kapımıza kadar gelmişken nelerle uğraştığımıza bakarsanız anlarsınız ikinci korkunç ifadesinin anlamını. Seyretme ifadesi de burada herhangi bir soyutlama içermiyor ne yazık ki. Bildiğiniz seyrediyoruz, hem de film gibi seyrediyoruz, gece karanlığında havada uçan ışıklar olarak görünüyor onlar bize. Bir çeşit bilgisayar oyunu gibi geliyor belki de, bir çoklarımıza.

‘Ateş düştüğü yeri yakar’ ifadesindeki gibi seyrediyoruz. İran ve İsrail arasında yaşanıyor şimdiki durum ama daha çok kısa süre öncesine kadar Orta Doğu’nun geri kalan hemen her yerinde de yaşandı, yaşanmayan yerlerinde hissedildi.

Ama bizler o denli alışmışız ki seyirci olmaya şimdilik kaydıyla evlerimizde güvende olmaya devam etmenin konforu ile seyrediyor, üzerine sosyal medyadan paylaşıyor ve birbirimizi suçluyoruz.

Bir kadın sanatçı, İsrail bayrağının yanan görüntüsünü paylaşıyor ve altına hemen İsrail için üzüldün mü diye salvolar geliyor. Oysa kendisinin o paylaşımının birkaç satır altında İsrail’e lanet içeren paylaşımı da var ama o paylaşım görülmüyor mesela.

Ya da bir başkasında İsrail’de yaşananlarda neden ölü sayısının az olduğunu soranlar oluyor. Sığınaklarla ilgili cevaplar veriliyor ama o füzelerin o kadar mesafeyi ne kadar sürede geçtiği de eklenmiyor........

© Yeni Ankara