Bu hikayede geçen hemen her şey hayal ürünüdür. Sadece ilçelerin nüfusları ve o nüfuslara göre düzenlenen yeni vergiler gerçektir. Yazının sonunda ki taşınmalarla değişebilecek nüfus sayıları ise ironiktir.

Geçen gün Ordu’nun Perşembe ilçesinde bir kahveye oturdum. Akşamüstüydü; masalarda çay bardakları tütüyor, iskambil kâğıtlarının sesi kahveye yayılıyordu. Kepenkleri yeni kapatan esnaflar günün yorgunluğunu atmaya uğraşıyordu. Ben sadece kulak misafiri oldum, ama duyduklarım aslında ülkenin vergi politikasını özetliyordu.

Mehmet (taksici):
– Ali, doğru mu duydum, dükkânı taşımaya niyetlenmişsin?

Ali (lokantacı):
– Doğru Mehmet, Akkuş’a gidiyorum.

Mehmet:
– Akkuş’a mı? Sen yıllardır burada direksiyon sallarsın, niye kalkıp başka ilçeye?

Ali:
– Vergi yüzünden kardeşim. Resmî Gazete’de karar çıktı ya… 2026’dan itibaren nüfusu 30 bini geçen ilçelerde basit usul kalkıyor, gerçek usule geçiyoruz. Bizim Perşembe 30 bin 500 olmuş. Akkuş ise 28 bin 300’de. Orada basit usul devam edecek. Burada kalırsam muhasebeci parası, defter, KDV, stopaj, geçici vergi… Daha siftah yapmadan yükün altında kalacağım.

Mehmet (çaydan yudum alır):
– Demek birkaç bin kişilik farkla biz ağır........

© Yeni Ankara