“Körler ülkesinde görmek hastalık sayılır”

YÜKSEL TOKUR

Hemen tüm zamanlar için geçerli sayılabilecek başlıktaki bu veciz sözün sahibi Cenap Şahabettin’dir. Fakat; buradaki “körlük” fiziksel olarak gözün görmemesi olmayıp, düşünce ve eylem olarak farklı olanın kabullenilmeyip dışlanmasıdır.

Dar kalıp düşünceye sahip olup değişimi kabullenemeyen, dünyayı kendi kafasında kurguladığı düşüncelerden ibaret zanneden kişi ya da toplumlar, kendi içlerinden gerçeği görüp yakalayabilen insanları kabullenemezler. Hatta tehdit olarak görüp dışlarlar bile.

Çünkü; o kişi ya da toplumların değer yargıları, zamanla şekillenen bir bilincin ürünü olarak ortaya çıkmış ve yerleşmiştir. Bu değerler onlara göre “normal” olarak kabul edildiğinden, diğerleri “anormal” görülür.

Bunun böyle olmasının bir başka nedeni; kişinin yapı itibariyle kendine benzemeyeni en doğru işi de yapsa bile anlamakta ve kabul etmekte zorlanmasındandır.

Zira; o kişi başkalarının göremediğini görecek, sorgulayacak, gerçeği dile getirecek, yapılması gerekeni yapacaktır. Bu durum, mevcut düzenin sürmesini diğerlerine göre tehdit eder görüldüğünden sakıncalıdır!

Sonrasında da kendileri gibi görmedikleri o kişiyi “hasta, deli” ve benzer........

© Yeni Akit