Gündem belirleyen ümmet olalım! Gündeme uyan değil, gündem belirleyen ümmet!

YAŞAR DEĞİRMENCİ

Cemaatlar, vakıflar, dernekler (gönüllü müesseseler/kurumlar) ihtiyaçtır olmalıdır.Ancak geçmişteki “Allah Rızası” kaybedilmiş, menfaatler öne çıkmış; masum ve mahfuz sadece Peygamberler olduğu halde (hâşâ) kendi büyüğünü, mürşidini, idarecisini (Şeriat Ölçüsü kaybedildiği için) o “Peygamberlik Makamı”na konulur hâle gelmiş/getirilmişlerdir.

Bütün bu zümrelere düşen vazife bağlılık iddiasında oldukları ‘tarikat ve tasavvuf’ tariflerinden başlayarak o ilke ve prensipleri Şeriat’a dayandırarak hayatlarına yansıtmaktır.

Din tarifine ‘akıl sahipleri…’ diye başlar. Bu aklı, Şer’î Şerif’in akıl tanımına koyarak hareket etmezsek; bu, her insanda hatta hayvanda bulunan hesapçı akıldır. ‘Ne yaparsam kazanır ne yaparsam kaybederim’ mantığıyla çalışır. Bu ‘nefsin aklı’dır. Oysa insanda ikinci bir akıl var, o da ‘kalbin aklı’dır. Kalbin aklı, iman ile çalışmaya başlar. Bugün Müslüman olmayanlarda da akıl vardır ama o nefsin aklıdır. Müslümanda ise hem nefsin aklı hem de kalbin aklı vardır. Bu akıl doğruyu, iyiliği, merhameti, cömertliği, diğerkâmlığı emredici akıldır. O yüzden müminin ameli; tasavvur etme, dinimizi yayma tarzı, mümin olmayana benzemez. O, kalbin aklına dayandığı için Allah’ın yaratma muradını kavramıştır. Allah Teala yokmuş gibi davranamaz. O yüzden aklı insanları aldatmaya, yalana, ikiyüzlülüğe değil; insanlara ikram etmeye, hizmete, hak ve hakikate, samimiyete çalışır. Toplum olarak, devlet olarak, millet ve ümmet olarak psikolojik bir hastalıktayız. Bunun adı ‘kendini kaybetmek’tir. Kendimizi bulmamız gerekiyor. Peki, kendimizi bulmak nerede? Mümin olan için kullukta. Bizi tarif eden şey; bütün bu saydıklarımızın da kökü olan ve onlara hususiyet kazandıran Allah’a kulluktur. Ahlakımız kul ahlakı olmalıdır. Yani düşüncemiz de işimiz de duygumuz da Allah’ı unutmamak, O’nun ve Resulullah Efendimizin emirlerine ittibâ etmek olmalıdır.........

© Yeni Akit