Evet, Ümmetçiyiz!

Yaşar Değirmenci

Kendi kavramlarımızla düşünelim. Kendi kavramlarımızla konuşalım. Bu ülkede yaşadığı, bu ülkenin her türlü nimetinden istifade ettiği, bu milletin bir ferdi olduğu halde bizi BİZ yapan değerlerimizle uzaktan yakından ilgisi olmayanlarla beraber yaşamak ne kadar zor. Tahammül, katlanma, sabır gösterme sınırlarını bile zorlayan bu insan suretindeki varlıklardan insanî muamele beklemek de boşuna. Özümüze dönmeden olmayacağından bahsetmek de sağıra, duyma ve görme özürlülere bir şey anlatmanın zorluğundan da zor. Bu duygular içinde iken değerli yazar dostum, kardeşim, gönül dostum Taha Kıvanç’ın “Evet, ümmetçiyiz” yazısını okuyunca yazısının bir kısmını yazıma koyarak okuyucularımla beraber dertleşelim.

“Eğitim camiasından bazı isimlerle istişare toplantısındaydık. Ortamdakilerden biri söz aldı, doğrudan bana dönerek “Hocam, artık ümmetin modası geçti. Ümmetçilik fikri iflas etti. Bundan sonra artık millet fikrine dönmek gerekiyor” deyiverdi. Ümmetle milleti -sanki ikisi birbiriyle çelişiyormuş gibi- kafa kafaya tokuşturmak epeydir süre gelen bir akım malum, dolayısıyla muhatabım aslında bana şunu söylemek istiyordu: “Demode fikirlerinden artık kurtul. Ümmetçilikten vazgeç. Doğru yolu bul!” Gülümsedim.

Kendimden emin olduğum ve belli bir fikrî sürecin neticesinde zihnimi netleştirdiğim konularda, karşımdakiyle asla laf yarışına girmem. Çok mecbur kalırsam söyleneni usulen dinlerim, sonra gülümseyip geçerim. Böylece münakaşa daha başlamadan biter, ateş düşer. Muhatabım beni ikna ettiğini sanıp sevinir, ben söz uzayıp vaktim boşa gitmediği için sevinirim; iki taraf da........

© Yeni Akit