Cahiliye toplumu ve İslâm (7)

PROF. DR. YUSUF ÖZERTÜRK

d-CAHİLİYEDE İÇKİ

* İslām öncesi Cahiliye devrinde Araplar arasında içki içmek çok yaygındı. Araplar içkiyi hem bir ticaret metaı, hem de eğlence ve zevkin olmazsa olmazı olarak görüyorlardı. Hatta içki Arap şiir ve edabiyatının da bir unsuru olmuştu. Araplar üzümden yapılan şaraba ‘Hamr’ derlerdi. Araplar, çabuk veya geç sarhoş etmesi, yapıldığı malzeme, saklandığı kab, rengi, eski veya taze olmasına göre Hamr’a değişik isimler vermişlerdir. Bunlar hurmadan veya hurma ile üzümün karıştırılması ile yapılırdı. Bunlar arasında nebiz, fadih, halitan, zehv, temr sayılabilir. Mısır ve arpadan yapılan içkiye de Mizr derlerdi. İçkiye sarhoş ettiği için ‘Müskir’, alışkanlık yapığı için de ‘Akar’ denirdi. İçki müptelası olanlara da ‘Müdmin’ derlerdi. Cahiliye devrinde şarap bağcılığının yapıldığı Taif gibi yerlerde yapılır veya Suriye, Irak ve Yemen’den getirilirdi. İçki işret meclislerinde ‘Kayne’ denilen cariyelerin ud çalıp, şarkı söyledikleri mekanlarda içilirdi. Araplar misafirlerine yemekte de içki ikram ederlerdi. İçki, genelde Yahudilerin işlettikleri Hanut, Hammare denen meyhanelerde ve panayır ve yol kenarlarında da satılırdı. İslam’ın tebliğ edilmesine rağmen içki yasağını bildiren ayet gelinceye kadar içki içilmesi devam etmiştir.

MODERN CAHİLİYEDE İÇKİ

* İnsanlık tarihi boyunca her devirde sarhoşluk veren içkiler kullanılmıştır. Eski cahiliye de olduğu gibi modern cahiliyede de sarhoşluk veren maddeler çeşitlenerek kullanılmaya devam edilmektedir. Buna göre içerisinde sarhoş etme ve uyuşturma özelliği olan Alkol (Rakı, şarap, bira, votka, likör, cin, şampanya, viski, malt, vs), Eroin, Kokain, Esrar, Afyon sakızı, vs gibi maddeler tüketilmektedir. Bu maddelerin ekseriyeti bağımlılık yaparlar. Alkol iptilası hem bedende ve ruhta çeşitli hastalıklara ve bozukluklara sebep olmasının yanında, sosyal ve ekonomik........

© Yeni Akit