Çok şükür; bu aralar malzeme çok çıkıyor

İDRİS GÜNAYDIN

Bir yazar için en zor şey konu bulmaktır. Yazı yazmak çocuk oyuncağı. Ama ne yazacağım? Ne yazmalıyım ki tekrar olmasın?

Giresun küçük yer. Burada İstanbul - Ankara gibi siyaset bilgileri, kulis bilgileri duyulmuyor. Ülke insanını ilgilendiren olay da olmayınca iş düşüyor haber kanal ve portallarından cımbızlamaya…

Her sabah okuduğum makalelerden dördü şöyledir: Uğur Dündar, Emin Çölaşan, Can Ataklı, Yılmaz Özdil… Bazen Soner Yalçın’ı da okurum. Bunlar aynı dünya görüşüne mensup muhalif kanat… Ya Kemalist kanatta yer alıyorlar ya da ikiyüzlü Kemalistler.

Son günlerde o kadar sancılılar ki; adeta bugünleri görmeseler de ölselerdi daha iyi idi. Adeta: “Küller başıma Hasanım. Bugünü göreceğime hamam kapısında kil sataydım” deme noktasındalar.

Bu, yüzyılın barışından hiç memnun değiller. Eleştirirken şirazeyi kaçırıyorlar. “Bugün için gayet iyi ama devamında bir puştluk olmasa demiyorlar da” mevcut durumu kötülüyorlar.

Adamların hayatı sövme üzerine endeksli. Karslı biri sakal bırakmış. Demişler ki; sakalın hakkını vermek gerekir. Sen kim sakalın hakkını vermek kim. Cevap vermiş: Bir komşum var.........

© Yeni Akit