Bir hayal için kurban edilen çocuklar

Ali Osman Aydın

Sizin de çevrenizde çocuklarını kıyasıya eleştiren ebeveynler vardır eminim…

Bu ebeveynlerin çocuklarını peşinen talihsiz çocuklar olarak sayabiliriz. Talihsiz çocuklar en az yaşıtları kadar çalışkan, başarılı, asi, saygın, neşeli, özgüvenli olabilirler. Dışarıdan bakıldığında onlar da hiçbir kusur göze çarpmayabilir. Oturup konuştuğunuzda onlarda hiçbir anormallik sezmeyebilirsiniz. Size gayet normal, hatta başarılı çocuklar olarak da görünebilirler. Ama nitelikleri ne olursa olsun bu çocuklar ebeveynlerinde bir hoşnutluk oluşturmayı başaramazlar.

Ebeveynleri onlarda azarlanacak bir şeyler bulma konusunda her zaman mahirane davranırlar. Herhangi bir çocuğa gösterilmesi gereken asgari nezaketi, sevgiyi ve anlayışı kendi çocuklarından esirgeyebilirler. Siz de bu tür davranışlara şahit olmuşsunuzdur… Bu tip velileri arkadaşlarının içinde çocuğunu küçük düşürürken görmek son derece üzücü bir durumdur.

Küçükken mahalle maçı yaptığımızda ve maç gereğinden fazla uzadığında, bizim kadar şanslı olmayan bazı arkadaşlarımız, babası kulağından çekerek götürdüğü için maçı bırakmak zorunda kalırlardı bazen. Arkadaşımızın gidişini içimiz parçalanarak izlerdik. Herkesin keyfi kaçar, çocuk yüreğimize kötü mü kötü bir his otururdu.

O gece uyumadan önce, onun o akşamı nasıl geçirdiğini düşünmekten kendimi alamazdım mesela. Çekilen kulağı, kabaran ama taşmayan göz pınarları, kimseye değil boşluğa bakan gözleri tavandan beni izlerdi sanki. Kulağından tutulup götürülen ben olsaydım ne kadar utanç duyacağımı hayal ederdim öyle gecelerde. Bir daha o arkadaşlarımın yüzüne nasıl bakacağımı… Böyle bir olay başıma geldikten sonra onların arasına hiçbir şey olmamış gibi........

© Yeni Akit