Barış Doster yazdı…

Güney Kıbrıs Rum Yönetimi (GKRY) ve Lübnan; deniz sınırlarını belirleyen münhasır ekonomik bölge (MEB) anlaşması imzaladılar geçtiğimiz günlerde. Anlaşma; GKRY ve Lübnan karasuları arasında gaz arama çalışmalarının hızlanmasını da öngörüyor. KKTC’yi dışarıda bırakan anlaşma, KKTC adına karar alınması olasılığını da içeriyor. Anlaşmanın tam da KKTC Cumhurbaşkanı Tufan Erhürman ve GKRY Lideri Nikos Hristodulidis’in, Birleşmiş Milletler (BM) kontrolündeki ara bölgede buluştuğu günlere denk gelmesi de ilginç, son yılların moda deyimiyle, zamanlama açısından manidar. Belli ki Yunan – Rum tarafı; ABD ve AB’nin de tam desteğiyle, adada bildiğini okumaya devam edecek.

GKRY ve Lübnan arasındaki bu anlaşma; Türkiye’nin Ortadoğu’da, Arap ve İslam dünyasında etkisinin sınırlarını da gösteriyor. Çünkü geçtiğimiz aylarda, hiçbiri KKTC’yi tanımayan Orta Asya Türk Cumhuriyetlerinin (Kazakistan, Türkmenistan, Kırgızistan, Özbekistan), GKRY ile anlaşma yapmasını engelleyemeyen Türkiye; aramızın çok iyi olduğu Katar ile GKRY arasında stratejik ortaklık anlaşması imzalanmasını ve Katar’ın GKRY’de büyükelçilik açmasını önleyemedi.

Şu acı gerçeği kabul edelim, Türkiye; KKTC’nin tanınması yönünde, ne Türk devletlerinden ne de İslam ülkelerinden destek görüyor. KKTC’nin, Türk Devletleri Teşkilatı’ndaki (eski adı Türk Konseyi) gözlemci üye statüsünün ötesine geçemeyişi, KKTC’nin dünyada tanınması yönünde, Türk devletlerini bile ikna edemeyen Türkiye’nin elini zayıflatıyor. O nedenle, iktidarın küresel güç adayı olarak nitelediği Türkiye; tipik bir bölgesel aktör olarak, KKTC’nin tanınması konusundaki bu başarısızlığın nedenleri üzerinde uzun uzadıya durmak zorunda. Çünkü beylik laflar........

© Veryansın TV