"Bilmesi gerekenlerin bilmediğini hissettim. Biz belediyeye işe aldığımız personelin yüzde 75-80'ini CHP’den aldık. Bu bakış açısıyla, bu doğrultuda ben hep partime ve sizlere aidiyet göstermeye çalıştım, devam ettim. Bu manada yine işe aldığımız arkadaşların yüzde 75'i CHP silsilesinden gelme il ve ilçe başkanlığından oraya yönlendirilip gelme ya da onların aracılığı ile gelmedir. Bunun haricinde aldıklarımız ise kaynakçı almışızdır, lastikçi almışızdır, hidrolikçi almışızdır, vidanjörün arkasında zor şartlarda çalışacak arkadaşlar almışızdır."

Bu sözler Giresun Belediye Başkanı Fuat Köse'ye ait. Aslında sistemin işleyişindeki bozuklukları, çürümüşlüğü çarpıcı bir şekilde gözler önüne seriyor. Üstelik bir belediye başkanının bu tabloyu saklama ihtiyacı duymaması, tam tersine normalleştirmesi ve neredeyse bunu bir lütuf gibi sunması, işin vahametini ortaya koyuyor. Daha da vahim olan ise şu: Bu sözler üzerine partiden her hangi bir açıklama gelmemesi. Ne bir özür, ne de bir düzeltme…

Türkiye'de liyakat tartışmalarının temel çıkmazı, yetki sahiplerinin sıkça kullandığı "ne yapalım, sistem böyle" argümanı ile özetlenebilir. Bu ifade, sorunun varlığını kabul etmek gibi görünse de aslında sorumluluğun devredildiği bir rutin, bir kısır döngü halinde ilerler.

, "sonuna kadar haklısınız" dedikten hemen sonra, “ama ne yapabiliriz, sistem böyle” diyerek boynunu bükmüştü. Haklılığımı teslim etmesi önemli değildi; esas mesele, elinde değiştirme imkânı olmasına rağmen bunu yapmaya yanaşmamasıydı.

Yıllar önce liyakat konusundaki eksiklikleri dile getirdiğim üst düzey bir yetkili bir isme itirazda bulunmuştum. Hedefim eleştirel bir bakış açısıyla, sistemdeki aksaklıkları çözme olanağını da tartışmaktı. Konuyu detaylıca konuşurken, "evet, sonuna kadar haklısınız Hacer hanım" dedi. Ancak sözlerini hemen takip eden cümle şu oldu: "Ne yapabiliriz, sistem böyle."

Tartışmanın özü, benim........

© tv100