“Her şeyin başı sağlık...”
“Öyle ya, önce sağlık.”
“Tabii ya, sağlık olsun!”
Gündelik hayatta sıkça duyduğumuz bu cümleler, çoğu defa bir temenni, bir teselli ya da ezbere bir alışkanlık gibi dilimizden dökülür.

Bazen durup düşünüyorum; özellikle sağlığını kaybetmiş insanları...
Bir hastane odasında yeni bir güne başlayanları, teşhisle sarsılanları, içten içe yıkılsa da dışarıya güçlü görünmeye çalışanları...
İşte bu yüzden bu yazıyı yazmak istedim.
Buyrun...

“Para her şey değildir, en önemli şey sağlıktır.”
Elbette iyi niyetle söylenir. Yer yer teselli, yer yer ahlaki bir uyarı niyeti taşır. Fakat çoğu zaman bu söz, hiç de beklenildiği gibi etki etmez. Özellikle sağlığını kaybetmiş insanlar için...

Çünkü bazı cümleler, içerdiği doğruluğa rağmen, hissedilen boşluklara çare olmaz.
“En önemlisi sağlık” cümlesi, kulağa anlamlı gelse de; bedeninde ya da ruhunda acı taşıyan birine umut değil, eksikliği hatırlatma olarak da dönebilir.
Bir hastalıkla mücadele eden biri için, bu cümle çoğu zaman şöyle duyulur:
“Sen en önemli şeyi kaybettin.”

Ancak, bazen insanlar sağlığını bile isteye ihmal eder; dikkatsizlikle, ihmalle, alışkanlıkla...
İşte böyle zamanlarda bu cümle bir uyarıdır; yerindedir, kıymetlidir.

İşte........

© Turktime