30 Nisan 1959. Dönemin CHP lideri İsmet İnönü Uşak’a gidecekti. Bu ziyareti CHP’liler “Büyük taarruz” diye şişiriyordu. Sebeb-i hikmeti ziyaretten bir gün önce anlaşıldı. İktidardaki Demokrat Parti’nin Uşak İlçe Başkanı, bir CHP’li tarafından öldüresiye dövüldü. Ziyaret günü ortalık karıştı. İnönü ile beraber Ankara’dan Uşak’a giden CHP’liler, DP il binasını taşladı. Taşlara karşılık binadan bir bardak atıldı. CHP’nin borazanı gazeteler, ertesi gün İsmet İnönü’nün taşlandığını, hatta yaralandığını yazdı. Görgü şahitleri bu iddiayı yalanlasa ne fayda! Amaca ulaşılmış, CHP mağdur postuna bürünmüştü. *** Eski Türkiye’de üniversiteler en kullanışlı aparattı. İdeolojik körlüğe sürüklenen gençler, her darbe öncesi mutlaka ayaklandırıldı. Demokrasiye geçişle birlikte, Cumhuriyet döneminin ilk darbesi 27 Mayıs öncesi de böyle oldu. Darbeden bir ay önce öğrenciler hükûmete karşı sokağa döküldü. CHP gazeteleri yine vazifesini tastamam yaptı;

• Polis öğrencilere ateş açtı, yüzlerce öğrenci öldü. Cesetler kuyulara saklandı. Bazılarının cesetleri yakıldı, hatta kıyma yapıldı…

Oysa olaylarda iki kişi ölmüştü. Gezi gibi korkunç sokak kalkışmalarını organize edenler, belli ki ortalığı kan gölüne dönüştürmeyi istemiş, ancak amaçlarına ulaşamayınca bu yalanları uydurmak zorunda kalmıştı. Provokasyonu yıllar sonra CHP’li Organ Birgit bir röportajında itiraf edecek, “28-29 Nisan gençlik olaylarını ben organize ettim. CHP Gençlik Kollarının başındaydım” diyecekti. *** Darbe hazırlığı “cep”siz olmazdı. Hele ki CHP gazetelerinde “yolsuzluk” iddialarıyla süslenmeden, asla! Seçimde yenemedikleri iktidara güveni yok etmek için aslı astarı olmayan haberler üretildi. İnönü döneminde tarlasındaki buğdayına bile el konup, ürünleri zorla silolarda çürütülen vatandaşın cebi Menderes döneminde para görmeye başlamıştı ama olsun! Propaganda önemliydi! Ekonominin........

© Türkiye