Yine üzgünüm, öyle hiçbir şey yapmadan sadece üzgünüm. Duyuyorum, görüyorum hatta dibimize kadar gelen kötülüğü hissediyorum ama sadece üzülüyorum. Yine elimden bir şey gelmiyor. Gerçi elimden bir şey gelse de ne yapacağımı da bilmiyorum. Yine bir kurtarıcı bekliyorum. Peki gelir mi, onu da bilmiyorum. Bekleyelim bakalım, artık alıştık da nasıl olsa. Hem en fazla ne olur ki biraz daha kadın ölür, birkaç çocuk hatta bebek daha istismara uğrar, yetmezse hayvanlar da var bulurlar. İlla ki taciz, şiddet. Sonra para için de hırsızlık yaparlar daha fazlası için kaçakçılık da var, kara para da aklarlar yetmezse yenidoğanları da öldürüp kazanırlar. İllaki para edecek bir şeyler de bulurlar. Daha fazla mı insan öldürmek istiyorlar terörist mi yok bulurlar. Bir Filistin bulur saldırırlar. Dedim ya bulurlar, öldürecek nice masum canlar için de bu kötülüklerine bahaneler de bulurlar. Ne de olsa biz de alıştık sesimizde çıkmıyor. Niye sesimiz çıksın ki üzülüyoruz işte daha ne yapacağız. Bir iki duada ederiz vicdanımız da rahatlar. Tamam işte bitti gitti. Sonra bekleriz sıradaki kötülüğü. Nasıl olsa kıvama da geldik. Ne kıvamı diye de sormayın işte, her zaman söylüyoruz ya bizim derdimiz bize yetiyor zaten. Başkasının derdini de dert edinemeyiz ki. Hem üzülmeye de devam ederiz. Gireriz bir döngüye herkes gibi sıramızı da bekleriz. Zamanı gelmedi mi artık? Kaçmaktan........

© Türkiye