Fuzuli’nin meşhur beytidir: "Aşk imiş her ne var âlemde,/İlim bir kıyl ü kal imiş ancak." Hazreti Mevlâna ise aşkı bir kimyaya benzetip bu kimyanın sadece can denilen cevherde olduğuna işaret eder. Ona göre aşk hayatta var olmanın aslıdır. Onun için (şeb-i arûs) yani sevgiliye kavuşma, yani düğün gecesidir. İnsan hayata âşık olmak için gelir... Şems-i Tebrizî’ye de "aşk ile sevmek arasında ne fark var?" diye sorduklarında Şems şöyle cevap vermiştir: “Senin baktığına herkes bakar ama senin onda görebildiğini herkes göremez. Seni özel kılan sevdiğin değil, senin ona olan sevgindir...” O da aşkın insandaki can denilen cevherde olduğuna işaret etmiş ve demiştir ki: “Ey aşk! Seni senelerce yaban ellerde, hoyrat dillerde aradım. Oysa bendeymişsin bilememişim!..” “Sevmek bu kadar güzelse, kim bilir sevmeyi yaratan ne kadar güzeldir” sözü de ona aittir... İmamı Gazali hazretleri de insanın yaratılışının esas gayesinin Allah’ı sevmek olduğunu, özünde insanın bedenindeki ruhun ondan geldiğini ve ona âşık olmak için yaratıldığını anlatır. En güzeli de Yüce Allah’ın Sevgili Peygamberine “Habibim” diye hitap etmesidir ki, habibim........

© Türkiye