Necip Fazıl üstadın Sakarya şiirini hatırlamayanınız yoktur… O mükemmel mısraların hitamındaki sondan ikinci beytine şöyle kendi âcizane dünyamızda, mutasavvıf bir ruh ile nazar eylemeye ne dersiniz? Önce iki mısraı hatırlayalım… "Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz/Sen kıvrıl ben gideyim son Peygamber kılavuz" diyordu şair. Var mı bu iki satırda anlamadığımız kelime? Demek ki kelimeler Türkçe… Anlam nasıl peki? Anlam: Sana bir buğday tarlası bağışladım, ne taraftan biçersen biç denilecek kadar engin… Bana kefendir yatak! bir kasem cümlesidir… Yani yemindir, ölene kadar yatağa yatmayacağına dair söz vermektir… Ey Anadolu’nun inançlı insanı, ben ölene kadar yatmayacağım… Sana da havuz tabut olsun… Havuza girersen öldün say kendini… Niye? Burada da havuz beşerî bir sistemi işaret ediyor... Kul yapısını anlatıyor… Bütün beşerî sistemleri özetleyebilirsiniz burada… Nitekim hece sayısı olarak kıyasladığınızda havuz yerine deniz de diyebilirdi… Demiyor… Çünkü deniz ilahi olandır… Yani beşerî sistemlere dâhil olursan, o sistemler sana tabuttur… Beşerî sistemlere kendini ram edersen bil ki sen de ruhen öldün demektir… Basit iki kelimeden derinlemesine mana… Peki ne olmalı? Sen kıvrıl ben gideyim… Irmağın denize doğru akması kıvrıla kıvrıla olmaktadır. İnsanın akması da inişli yokuşlu gitmektir… Gidelim ama nasıl? Öyle başıboş bir gidiş mi?........

© Türkiye