Bazen çok bunaldığımız zamanlarda her şeyi oluruna bırakıp sonu nereye varacaksa varsın inceldiği yerden kopsun deyip yaşamaktan, hayattan her şeyden vazgeçtiğimiz günler olduğu gibi bazen de hayattan hiçbir zaman ümidi kesmeyip hayatın yine de çok güzel taraftarı olduğunu düşünerek mutluluktan çok ümit içinde hayata tutunmaya çalışıyoruz. En büyük felaket hayattan ümidi kesip kendini kapıp koyuvermektir. Bunun aksi ise her şeye rağmen yine de yaşamak için hayata bağlanmak ve ümidimizi hiçbir zaman kaybetmemektir. İnsan sosyal bir varlıktır. Sadece kendine odaklanan insan mutlu olamaz. Çünkü mutluluk tek kişilik bir tiyatro veya oyun değildir. Hayatı güzelleştiren şey başkalarının derdine ortak olmak başka birinin yüzünü de güldürmektir. Bildiğimiz gibi dertler paylaşıldıkça azalır, sevinçler paylaşıldıkça çoğalır. Ne diyor Tolstoy: Bir insan acı duyuyorsa canlıdır, başkasının acısını duyuyorsa insandır. Herkesin bir derdi vardır, dünyada dertsiz insan yoktur, olamaz zaten. Bazen kendimizin derdinin çok büyük olduğunu düşündüğümüzde birisinin derdini dinleyince bir bakıyorsunuz onun derdi daha büyükmüş. Demek........

© Türkiye