Eskiden dışa dönük bir insan iken gitgide içime döndüğümü fark ettiriyor bana düşüncelerim... Kendinin farkında olmak da hayatın bir gereği diye düşünüyorum artık. Yoksa ne anlamı kalır ki yeni bir sayfa açmanın... Yeni sayfada beni kıran, inciten, üzen insanlara da yer yok demeyeceğim. Onlar var ve hep bir yerlerde olmaya devam edecekler fakat ben onlarla başa çıkmayı öğrenmiş olarak karşılarına çıkacağım bu yeni sayfada… Bazen umursamamış olarak, bazen tahammül seviyemi daha geniş tutarak çok daha güçlü olacağım. Ben izin vermediğim sürece kimse duygularıma hükmedemeyecek. Eski alınganlıklarım da yok bu saatten sonra aksine sınırlarım var herkese ve her şeye… Olur böyle şeyler diyerek gülüp geçeceğim hayatın saçmalıklarına! Çünkü içimde büyüttüğüm umut, yaşadığım tüm haksızlıklardan ve adaletsizliklerden daha büyük! Beni hayata bağlayan inancım oldukça sevmeye ve inanmaya devam edeceğim bu dünyada. Ümitle daha bir sarılacağım hayata… Ah yeni hayatımın ilk günü, tüm eski acıları unuttuğum değil ama acıların artık beni etkilemesine eskisi kadar izin vermeyeceğim bir başlangıç bu. Bunca zaman........

© Türkiye