“Her şeyi bir kenara fırlatıp alabildiğince kaçarım ama nereye kadar, on adımda yakar...” Daha on iki, on üç yaşında bir çocuktum o zamanlar... Bizim yayla evlerinde iki üç kilometre uzaktaki çeşmeden su getirmek gerekiyordu... Aldım sırtıma iki ucu kancalı uzun sopayı, taktım ucuna birer su kovasını, düştüm çeşmenin yoluna... Türkü söyleye söyleye vardım çeşmeye ve doldurdum buz gibi çeşme suyunu. Biraz zorlansam da iki ucunda su dolu kova olduğu hâlde iri sopayı tekrar omzuma vurup düştüm yola. Birazdan başıma geleceklerden haberim yok... Bir hayli yol aldım. Hayli yoruldum. Kovalar omzumda ağırlaştıkça ağırlaştı. Ha az kaldı, ha az kaldı derken duyduğum köpek sesi kanımı dondurdu... Dönüp ardına baktığımda bir de ne göreyim?........

© Türkiye