Şükrün esası, nimetlerin sahibini bilmek, bunu kalple tasdik edip dille söylemektir. Her nimet, ayrı ayrı şükrü gerektirir. Bizi yoktan var eden, sayısız nimetler veren, kendisine kul olmak ve iman etmekle şereflendiren Allahü teâlâya, bu nimetlerinden dolayı daima şükretmeliyiz. Şükür; bütün nimetleri İslamiyet’e uygun olarak kullanmak demektir. Yani Allah’ın verdiği nimetleri yerinde sarf etmek, gizlide ve açıkta Allah’a itaat edip günahlardan kaçınmaktır. Kişi, Rabbinin verdiği nimetleri günaha vasıta kılarsa şükretmiş olmaz, nankörlük etmiş olur. Şükrün esası, nimetlerin sahibini bilmek, bunu kalple tasdik edip dille söylemektir. Her nimet, ayrı ayrı şükrü gerektirir: Ellerin şükrü: Harama el uzatmamak, helal olan şeyleri tutmak.
Dilin şükrü: Yalan, gıybet, iftira, fuhuş söz gibi kötü şeylerden uzak durmak, hayır söylemek ve Allahü teâlâyı zikretmek.
Gözlerin şükrü: Harama bakmamak, Müslümanların kusurlarını görmemek ve her şeye ibretle bakmak.
Kulakların şükrü: İyi şeyler dinlemek, kötü şeyleri, söylenilen........

© Türkiye