Süleyman Mümin Türkoğlu’nun sülalesi Üsküp’ten İstanbul’a göçmüştü. Annesi orada rahmetli olmuştu ama babası, dedesi, ninesi ve iki ablasıyla gelmişlerdi ana vatana. 1951 yılıydı. Süleyman Mümin amca o gün henüz bir yasındaydı. 27’sine geldiğinde, aracılar sayesinde Bulgar göçmeni Zarife Hanım’la evlendi. Mümin amca bugün İstanbul’un en eski baharatçılarından biri. Artık 74 yasına geldi. Hayatta bir 70 yasındaki can yoldaşı Zarife’si, bir de evlendikten tam 22 sene sonra kavuştuğu 25 yasındaki bekâr kızı, Vahide’si vardı. Pardon, bir de, üç ay önce ise aldığı Yusuf… Ben çırak diyeyim, siz yardımcı. Kendisine ait dükkânın kapısının üstündeki tabelada söyle yazıyordu: Derman Baharatçısı. Fatih Sultan Mehmed’in yaptırırken medreselere giden yoluna ızgaralar koydurarak “Ilim talebelerinin ayaklarından dökülen tozları mezarıma koyarsınız. Umulur ki Rabb’im onlar hürmetine bana merhamet eder” dediği Fatih Camii’ne bitişik, Malta Çarsısındaki dükkân. Bir gün Süleyman amca “Derman Baharatçısı” yazan kâğıttan poşete bazı baharatlar koyarak Yusuf’a verdi: - Bizim eve götür. - Evi bilmiyorum Usta. - Tarif edeceğim oğlum. (Kalın, yaslı, damarlı işaret parmağını öne uzattı.) Karsıdaki Haliç Caddesi. Cami duvarının bittiği yerden sağa gir. Orası Ders Vekili Sokağı. Sağına bakarak gidersen elli metre ileride, apartmanlara........

© Türkiye