Hangi aileye bir büyüteçle bakarsanız, az veya çok ama mutlaka bir üzüntü bulursunuz. Dertsiz insan yoktur. *** Baba ve anneleri ilkbaharda gittikleri Kastamonu’daki köyden sonbaharda İstanbul’a dönerken trafik kazasında vefat etmişti. Abla Dilşah ile kardeş Murat, İstanbul Bahçelievler’de kendi köylüleri Muharrem amcanın kiracı evinde bir başlarına kalmışlardı. Dilşah, Yenibosna’da sınıf öğretmeni, Murat bir boya fabrikasında işçiydi. **** Hollanda’daki işinden emekli olup İstanbul Bahçelievler’de dört katlı bir apartman satın alan Muharrem amca, giriş katındaki dükkânı bir yufkacıya, üç ve dördüncü katları da kendi köylüsü olan iki ayrı aileye kiraya vermişti. İkinci katta ise hanımıyla birlikte kendisi oturuyordu. Bu detayı vermemin sebebi var. Dilşah ile Murat bu apartmanın en üst katındaydılar ve 2015 yılının başına gelindiğinde, ev sahibi Muharrem amca, kira artışını abarttı. Yüzde elli zam talebine itiraz eden Dilşah, evi boşaltacağını söyledi. “Sen bilirsin,” dedi baba dostu ev sahibi. “Kötü komşu insanı mal sahibi yapar” atasözü kendini gösterdi. Genç sınıf öğretmeni, ağır bir borca girerek Yenibosna Dereyolu’nda doksan metrekareye yakın bir ev satın aldı. Bu arada, sürpriz bir gelişme oldu. **** Murat, çalıştığı boya fabrikasında bir kıza gönlünü kaptırdı. Kız anne babasıyla yaşıyordu. İki ağabeyi ise uzun zamandır Hollanda’daydı. Dahası, kızımız yani Selma, büyük ağabeyinin davet mektubu ile yakında........

© Türkiye