"Medine" Arapça bir kelimedir, "şehir" demektir. Medenî, "şehirli" anlamındadır. "Medeniyet" ise bir milletin asırlar içinde fikir, san’at, edeb, edebiyat, ilim, irfan, fazilet, merhamet, adalet, insanî muamele, sanayi, teknoloji, ticaret, çarşı ahlakı, aile iffeti, komşuluk, devlet hayatı, silah gücü, savaş kabiliyeti, diplomasi mahareti… gibi yüzlerce sahada kazandığı hayat tarzı, var olma üslubu, rekabet gücü, ayırt edici farklılığı, uygarlıktır. Sevgili Peygamberimiz -aleyhi’s selâm- doğup büyüdükleri Mekke-i Mükerreme’den müşrik zorbalığı sebebiyle ayrılmak zorunda kalıp halkının yolunu dört gözle beklediği, damlara çıkarak ufukları taradığı yeni bir şehre gelince burada, İslâm Devleti’nin temellerini atarken en evvel yaptıkları iki iş var ki gözden kaçamaz. İlk tasarruflarından biri "Yesrib" adlı bu yeni yurtlarına "Medine-i Münevvere" ismini vermeleridir. Diğer tasarrufları ise "simsar" kelimesini tâcir yapmaları… Medeniyeti, dinlere, milletlere ve coğrafyalara göre tasnif etmek mümkün. "İslâm Medeniyeti ve diğerleri…" gibi. Türk medeniyeti, Arap medeniyeti, Şark medeniyeti, Garp medeniyeti şeklinde sıralama da yapılabilir. İslâm Medeniyeti, esas itibarıyla Arap İslâm Medeniyeti ve Türk İslâm Medeniyeti diye de ayrılabilir. Arap-İslâm Medeniyeti, Asr-ı Saadet, Emevîler, Abbasîler, Endülüs şeklinde tasnif edilebilir. Türk- İslâm Medeniyeti de ağırlıklı olarak Karahanlılar, Büyük Selçuklu, Anadolu Selçuklu, Devlet-i Âli Osman dönemleri diye sıralanabilir… İslâm Medeniyeti’nde elifba Arapçadır. Lisan Arapça, Türkçe, Farsçadır. Arap elifbası, asırlar içinde İslam elifbası, harfleri de İslam harfleri oldu. Harf İnkılabı, bu sürekliliği kesti. Kâzım Karabekir’in şu sözü........

© Türkiye