Akıp giden derya misali nehir, bir de Harun Reşid Sultan’ım teşrif etmişse dert, belâ musibet mi kalırmış? Behlül Dânâ: - Yeryüzü iki sınıf kimseye çok hayret eder Sultan'ım. Biri, ölümden gafil olarak yatağını süsleyip uykuya dalandır. Yeryüzü kendi hâl lisanı ile o kimseye, "Ey insan! Şu nazik bedenin yataksız olarak, arada bir perde bulunmadan, bende uzun müddet kalacak ve çürüyecek bunun niçin ne hazırlığın var? İkincisi, bunların hepsini bildiğin hâlde bir şey yapamamana şaşıyorum! Sen ne biçim mahluksun ey insan? - Yine bana taş mı?.. Kafamı karıştırma Behlül! - Estağfirullah Sultan’ım! Ne haddime! Kâinata ve içindekilere ibret nazarıyla bakmak lazım geldiğini siz de söylüyorsunuz. Dünyaya bütün mahlukata o nazarla bakıp bir kitapmış gibi okunduğunda, onun her zerresinin bizlere lisân-ı hâl ile âdetâ feryâd ederek anlattıklarını görür ve duyarız. Bize; "Bu cihânın bekâsı yok, er geç ayrılacaksın, fânîliğini unutma!" ihtârında bulunuyor her daim. Dolayısıyla bu fâni misâfirhânede yerli........

© Türkiye