Sisler dağıldı, etraf aydınlandı ama ben de epey ateşler içinde kıvrandım. Gözlerimi açtığımda o koca Sultan’ı yanı başımda gördüm. Nefis devreye girdi mi yapmayacağı yoktu. Bir başka meczubu dolduruşa getirmişler “Behlül Dânâ, Halifeyle abi kardeş gibiler. Sen niçin olmayasın?” diye fitlemişler. O da beni öldürmeden bunun mümkün olmadığı kanaatine varmış meğer. Hikmetinden suâl olunmaz... Zamanla sisler dağıldı, etraf aydınlandı ama ben de epey ateşler içinde kıvrandım. Gözlerimi açtığımda o koca Sultan’ı yanı başımda gördüm. - Behlül! - !!! - Nihayet açtın gözlerini! - Neredeyim, ne oldu bana? - Sana bir şey olmadı, ne olduysa bana oldu! Biraz istirahat et geçer Behlül! - !!! Hasta yatağında yaralarımı sararken aklımın kurduğu, kaderinse bana güldüğü bir hayatı yaşadığımın farkına varıyordum. Rabbim ne dilemişse o oluyor. Aradan ne kadar vakit geçti kestiremiyorum ama Sultan’ımın sık sık zavallı kulübeme uğramasını görenler yüzüme karşı laf........

© Türkiye