Kurbân, dünyâda vâcip vazîfesini yerine getirmiş olmak ve âhiretteki sevâbına nâil olmak için kesilir. Âkıl-bâliğ, mukîm ve hür olan Müslümân erkek ve kadınların, ihtiyaç eşyâsından fazla nisâp miktârı, malları veya paraları varsa, Kurbâna niyet ederek, belli günlerde, belli bir hayvânı kesmeleri vâcip olur. Dînen, karı-kocadan hangisi zengin ise kurbânı o keser; her ikisi zengin ise ikisi de keser; ikisi de fakîr ise ikisi de kesmez. Fakîr, kurbân kesmek zorunda değildir, ama keserse çok sevap kazanır. Babanın, çocuğu için, çocuğun malından da kurbân kesmesi gerekmez. Deli ile bunak, çocuk hükmündedir. Büyük çocuk ve hanımdan izinsiz, onlar adına kurbân kesilmez. Kurbân, dünyâda vâcip vazîfesini yerine getirmiş olmak ve âhiretteki sevâbına nâil olmak için kesilir. Kurbân kesen Müslümân, kendini Cehennemden âzât etmiş olur. Kurbân kesmesi vâcip iken, içindekilerin kurbân kesmediği ev, inleyerek, sahibine bedduâ edip, “Sen, kurbân kesmediğin gibi, Cenâb-ı Allah da sana iyilik yapmayı nasip etmesin!” der. O ev, o yıl belâlara düçâr........

© Türkiye